Bújah á vellinum

já nú er verið að reyna að bæta fyrir költleysuna um daginn og maður er bara að sporta sig á flugvallarbarnum á Stansted og þykist töff, þráðlaust og ég veit ekki hvað... Annars er þetta svo viðurstyggilega uppalegt eitthvað að vera með fartölvuna á lofti og blogga á flugvallarbarnum með Stellu í vinstri. Þetta er hálf-kjánalegt allt saman. En ég vill þó trúa því að maður bæti þetta upp þar sem ég er að borga fyrir netaðganginum með vísakortinu sem er orðið rauðglóandi heitt eftir þessa ferð. Maður dílar svo bara við bankan þegar að því kemur, því það er ekki eins og það sé eitthvað fé annarsstaðar. Mikið drasl er að ferðast til N-Ameríku í gegnum London. Svo virðist nefnilega að það sé engin leið að fá flug til eins flugvallar og annað frá þessum sama velli. Oftar en ekki er það Stansted og Gatwick sem eiga í hlut og eru samgöngur þar á milli hinar leiðinlegustu. Síðan er líka leiðinlegt að mæta Bretunum á göngum flugvallanna. Þeir eru álíka vitlausir að keyra farangurskerrurnar og þeir eru í akstri fólksbifreiða. Reyna alltaf að víkja til vinstri eins og einhver fífl... Starfsfólk í þjónustugeiranum virðast einnig hafa farið frammúr vitlausu megin í morgun. Það er helvítis hundur í öllum og hérna rétt áðan varð ég vitni að því að barþjónn einn var öskrandi á gamla konu spurjandi hvort hún vilji helvítis sósu á saladið eða ekki. Ég held að það sé ekki gott fyrir sálina að vinna á svona stað í lengri tíma.
ég held ég gerist fingralangur og hætti mér til að segja....
Sælir

Um menningarkempur og drykkjusiði íslenskra gammel-lækna

Menn þykjast kúltíveraðir út um allan veraldarvefinn, að því leiti að þeir séu að költast á kaffihúsi og skrifa pistilinn beint inn á netið í þráðlausri tengingu með kaffibollan fullan af mjólk og sykri. Þannig að til þess að öðlast stimpil kaffiköltarans í kúltúrfíling með kaffið í annarri og helvítis æ-pod ruslið í hinni og vélina beint af augum, þá sit ég hér í James Bay Coffee co og þykist töff. Vandamálið er að vísu það að ég er ekki með þráðlaust net hér, þannig að ég skrifa þetta bara á gamla Word og skammast mín fyrir költleysuna. Ég á ekki I-pod heldur enda er stafræn músík rusl og þá sér í lagi emmpjéþrír, þannig að maður er ekkert að stressa sig á því. Analók er konungur í mísíkheiminum og auk þess er ég með um fjóra kanadíska dollara í vasanum sem er aleigan að þessu sinni, og af því leiðir að maður er nú ekki beinlínis fastagestur í hljómtækjabúðunum.
Minn munaður í dag verða þrír kaffibollar í þessu huggulega umhverfi hér, og maður bætir upp tækjaskortinn með bóhemísku kaffiþambi. Vitaskuld er kaffið svart, því eins og löngu er vitað þá er það trúbrot að menga kaffi og bara fyrir aumingja og kellingar að nota mjólk eða sykur. Svona svipað og að blanda Tab í Kampavín. Annars er ég enginn freyðivínsgaur, en maður er nú ekkert að neita því heldur þegar manni er boðið það ókeypis.
Hér áður fyrr, er ég bjó í höfuðborg lýðveldisins og vann á lyfjalager í Borgartúninu. Þá var költið að fylgjast með í blöðunum og annarstaðar, og mæta síðan á allar opnanir og afhjúpanir og hvaðeina sem gæti innihaldið frían mat og vín. Á þessu tímabili var maður innanbúðarmaður hjá borginni og þáverandi Borgarstjóri Ingibjörg Sólrún var alltaf að reyna að fá mig til að vera hennar hægri hönd í listamálum borgarinnar. Ég afþakkaði það nú pent bara og sagði henni að ég mundi aldrei vinna fyrir “The Man.” Hinsvegar sagði ég henni að ég skildi ráðleggja henni í hattkaupum og samkvæmisdönsum, gegn því að fá sendiherrastöðu í Japan eftir fimmtán ár. Þannig að maður er með plan þótt það beri kanski ekki mikið á því á stundum.
En aftur að lagernum, þar vann ég við það að pakka og merkja dóp sem síðan var ferjað í allar áttir af alskonar sendibílstjórum, sem voru mistöff en einn var þó með yfirvaraskegg og var því þrepi hærra settur í mínum bókum. Nú, lyfin og eyturlyfin sem við pökkuðum þarna voru allt frá hóstameðölum upp í hreint amfetamín. Og þar sem þarna var nú ekkert sérlega mikið að gera, þá velti maður því stundum fyrir sér hvernig væri hægt að smygla þessu drasli út selja saklausum unglingum fyrir vasapeninganna þeirra. Mestan áhuga vakti vitaskuld 96% spíri (ómengaður) sem þeir voru þarna með í 200 lítra tunnum, fjórar á bretti, og hreinn Ether sem var seldur þarna í lítratali. Maður lét sér nú nægja að dreyma um þessa hluti því það er ekkert stuð í jeilinu. Hinsvegar voru þarna nokkrir allsérstakir læknar sem komu og pöntuðu alskyns einkennilegt dótarí. Helst ber að nefna einn æfagamlan sem mætti þarna mánaðarlega og pantaði tvær tveggja lítra spíraflöskur. Sá gamli var vitaskuld löngu hættur að praktísera, og greinilega bara að búsa í ellinni, og af hverju ekki?
Það var eitthvað við þennan ákveðna lækni sem mynnti mig á Fenrisúlfinn. Ekki veit ég hvað.
Friður

um kellingar á baðherbergisgólfum

Já ætli það sé ekki best að punkta eitthvað niður hér.
Ég bý nú eins og áður sagði ekki í blokk, sem er vel. Nú bý ég í þessu fína húsi hér með þremur stúlkum sem er í sjálfu sér ljómandi, en þó ber að gæta sín á því að sýna karlmennsku og skilja klósett setuna eftir uppi drekka kaffi og bjór og éta kjöt og fussa þegar mynnst er á grænmetisætur.
Ein þessarra kvenna hefur þann einkennilega vana að kjósa að sofa á klósettgólfinu þegar hún er ölvi. Nú á ég ekki við að hún sé Ölver ofurölvi og geti sig hvergi hreyft eftir að hún drapst á klósettinu. Nei hún kýs bara að sofa þar. Segir að kalt gólvið veiti henni huggun í áfengisvímu sinni. Nú ég fæ ekki séð að harðviðargólfið á klósettinu sé eitthvað öðruvísi en annarstaðar í húsinu og finnst þetta því frekar slök afsökun. Þetta hátterni setur mann stundum í nokkur vandræði. Sér í lagi þar sem hún er enginn úlfur í drykkju og á það til að hrynja þarna á gólfið rétt eftir kvöldmat, sem er til óþæginda þegar sveittir Haugar koma heim úr götukörfubolta og langar í sturtu. Ég hef nú verið að reyna að halda ró minni yfir þessu því að vitaskuld kann ég að meta lífsgleði þá að geta hrunið í það um eftirmiðdegið og drepist á klósettinu um áttaleitið. En þolinmæði mín er að þrotum komin í þessu máli og er ekki ólíklegt að Dóri drullusokkur eða Dóri djöfull birtist næst þegar mér er meinuð aðganga að sturtunni með þessum hætti. Þá verður lísu hent öfugri út og einhverjum ónotalegheitum gelt á eftir henni.
Annars fást ekki mjög mörg rokkstig fyrir að drepast á klósetti, það er ofnotað trikk. Hinsvegar eru 5000 rokkstig fáanleg fyrir að drepast á ballskákborði og 50 fyrir að að drepast í runna eða í skurði því það sýnir harðneskju.
Góðar stundir