af veðurfréttum og truntumótum

Já ég vill byrja þennan pistil á því að biðjast afsökunar um að hafa rætt um körfuknattleik í síðasta pistli. Það fór eitthvað misjafnt ofan í menn, svona svipað og slátur.

Of mikil vinna hefur aldrei haft góð áhrif á sköpunargleði mína. Það kann að valda að vinnur mínar felast yfirleitt í einhverskonar verkamannavinnu, ofan í skurðum eða uppi á fjöllum. maður þarf yfirleitt ekki að nota höfuðstykkið mikið í slíku og verður af heimskur. Þó skal þess getið að gott er að komast við og við í vinnu þar sem maður fær að nota þessar hendur eitthvað og vera úti í veðrinu.
Ég þarf einmitt að fylgjast með veðurfregnum þessa daganna, svo maður verði ekki á sundskýlunni og gúmmítúttunum uppi á fjalli þegar það brestur á með stormi.
Veðurfregnir eru nokkuð sérstakar. Til dæmis þá hefja veðurfréttamenn iðulega uppistand sitt með því að tala um það hvernig veðrið var í dag. "Nú, á hádegi í dag var víðast hvar nokkuð þungbúið og þá sérstaklega á suð-vestur horninu en þar mældist nokkur úrkoma, til að mynda um 3mm á Keflavíkurflugvelli."
Alveg er mér skítsama.
Það kemur mér nákvælega ekkert við hvernig veður var í dag eða í gær. Ég veit hvernig veður var á mér í dag.
Ég vill vita hvernig það verður á morgun og næstu daga og ekkert annað. Þessir veðurspámenn eru nú hverjir öðrum skrítnari og kann að vera að einhver hafi gaman af því að að hlusta á þennan séríslenska veðurfræðinga tón, en ekki ég. Þegar um var grenslast rakst ég á heilræði prófessors eins í Danaveldi: "já góðir nemendur, nú er afar mikilvægt fyrir alla veðurfræðinga að klæðast rauðu ullarvesti eða gulri skyrtu eða einhverskonar staðlaðri prófessora múnderingu, og síðan er afar mikilvægt að þið talið ofan í eigin hálsmál, og ekki bera neitt fram svo augljóst sé, heldur muldrið með lágum rómi og verið vandræðaleg. Þetta mun tryggja ykkur veðurfréttastöðu í íslenska ríkissjónvarpinu." -Dr. Jesper Clausen, Háskóla Kaupmannahafnar.

Jájá
Annars líður að fjórðungsmóti hestamanna á Kaldármelum á Mýrum. Mælist ég til þess ef menn vilja vera ölvaðir og láta illa mjög þá fari menn þangað og veri ósæmilegir á laugardagskvöldið. Það er til eftirbreytni.

um körfubolta, og ekkert væl síðan

Ullarpeysa, neftóbak og slagveður. Velkominn í hið íslenska sumar Haugsins. Ekkert stál og hnífur hér, heldur net og gaddavír. Það þykir einkennilegt að vera kominn heim og menn eru einkennilegir. Hitti til dæmis Úlf Gunnarsson um daginn. Hann var einkennilegur. Það kann að vísu að hafa verið vegna þess að ég á að hafa hringt í hann nokkuð ölvaður um daginn og hef sjálfsagt lesið honum pistilinn eitthvað því daginn eftir þegar ég skreið frammúr herberginu fann ég síman í brotum á eldhúsborðinu. Þetta þótti mér nokkuð sérstakt.

Í annað. San Anatonio Spurs vann verðskuldaðan sigur gegn Pistons í gærkvöldi og er ljótt að segja frá því. Ég hef verið eitilharður stuðningsmaður Pistons frá því að ég var 10 ára. En þetta var bara helvítis choke. Bruce Bowen tók Hamilton í nefið í vörninni, Prince gat ekki rassgat, og þótt R. Wallace hafi staðið sig vel með eitthvað um 5-6 blokk á móti Duncan, þá var hann ekki að gera neitt í sókninni. Það er eins og þeir hafi ekkert hjarta þessir strákar. Hvar eru Detroit Bad Boys? Eitthvað er að.
Að lokum vill ég nú samt væla aðeins yfir tveimur hlutum. 1: Ginobili er að njóta þess að vera hvítur þessa daganna. Vörnin sem hann spilar er svona halda og hrinda vörn í anda þeirra sem ekki nenna að hreyfa sig en hann kemst upp með það og hann fékk gefins tvær villur á B. Wallace þegar það var greinilega ruðningur á Ginobili í bæði skiptin. Þetta er þekkt fyrirbrigði í NBA. Hann er hvítur og fær ekki villur, og hvað þá sóknarvillur.
Man einhver eftir John Stockton?
2: Tim Duncan. "Einn albesti leikmaður deildarinnar," þeir þreytast ekki á að tyggja þessa þessar aumu skræfur sem eiga að lýsa leikjunum fyrir okkur á Íslandi. Ég ætla ekkert að mótmæla þessu, Duncan er svakalega öflugur, en þó hrjáir hann einn kvilli. Hann er einn sá al-leiðinlegasti leikmaður á að horfa í NBA, gjörsamlega karakterlaus. Boooooooooooooring. Maður verður alltaf fyrir vonbrigðum þegar San Antonio komast í úrslit og síðasta nótt var engin undantekning.