að búa í blokk er bara fyrir ellilífeyrisþega og aumingja

Já hér fyrir réttri viku var ég á hvervispöbbnum og var alveg í svakalegum skrif-gír og hugsaði með mér að ég skildi nú aldeilis rúlla upp þessu bloggi þegar ég kæmi heim. Ég var þarna að horfa á goth gaur að nafni Dylan taka sína yfirbreiðu á Bowie, Four Non-Blondes og Radiohed, og einhverja gaura spila til heiðurs páfanum og Neil Young. Þetta var svosem ekkert óvenjulegur dagur á Logans, bara þessir sömu fastagestir, drukknir gamlingjar, ungt fólk og útúrfreðnar miðaldra kellingar að þykjast vera einhverjir hippar. Annars er logans ljómandi pöbb. Ég var þarna í þessari súpu með pennan á lofti og lýsti því sem fyrir augu bar á ákaflega sniðugan máta að mér fannst (búinn með nokkra bjóra) og síðan var ætlunin að koma hér heim og sína yfirburða ritsnilli mína á alnetinu. Það fór nú ekki betur en svo að þegar heim var komið vildu körfubolltafrímiðarnir sem ég hafði skrifað þetta á ekki láta finna sig og ég mundi ekkert hvað ég skrifaði. Þá var bara að leika á fingrum fram, þar sem andinn var yfir manni. Nú ég fékk mér fleiri bjóra úr ískápnum og hellti upp á kaffi og setti tónlist á fóninn og var sko aldeilis tilbúinn að hrista frammúr ermi minni eitthvert mesta ritverk sem hefur verið skrifað á þessari einföldu síðu minni, en ekki fór það nú mikið betur.
Mér þóttu skrifin vera nokkuð góð (fullt af kaffi og töluverður bjór kann að hafa skyggt eitthvað á dómgreind mína) og var bara nokkuð hreykinn af afrekinu af af af. Og þá gerist það, þegar ég styð á publish póst með músarbendlinum þá bara frýs allt helvítis draslið og ég komst ekki einusinni inn á blogspot.com það sem eftir lifði dags, og ég mundi ekkert hvað ég skrifaði.
Þetta þótti mér afar skemmtilegt.

Nú annars vill ég bara segja að það að búa í blokk er helvítis drasl. Þegar ég kem heim á hjólinu eftir vinnu, þá þarf ég að opna sjö hurðir áður en ég er kominn inn í íbúðina mína, þar af þrjár með lykli. Og þegar ég er loksins kominn inn þá er ekki hægt að hækka í magnaranum nema sem nemur um 0,7 desibel áður en helvítis Úkraínski sjóarinn á efrihæðinni fer að lemja í golfið með kústsskafti og rífa kjaft. Það er ömurlegt að vera loksins kominn með alvöru hljóðkerfi og fá ekki að keyra það á neinum mannsæmandi styrk. Þessi Úkraínubúi kemr niður og biður mig að lækka á einhverri samblöndu af úkraínsku, ensku og austantjalds handabendingum. Hann er líka þessi svakalega víðómatípa með þaralituð sjóratattú, údýra gullkeðju um hálsinn, gult skeggbrodda reykingaandlit og gengur um í hlýrabol. Ekki töff og kemur vondu orði á úkraínu.
Annars er þetta í fyrsta skipti sem ég bý í blokk og eflaust í það síðasta. Það eru of margir gallar, og ég hef ekki enn komið auga á nokkurn plús.
Nema kanski að kasta hlutum fram af svölunum. Það getur verið afbragðs skemmtun. Ég mynnist samkomu einnar í fyrrverandi húsakynnum félaga míns Bjarna Bjarnasonar en þar stóðum við á svölunum nokkrir valinkunnir menn og vorum að syngja "yfir kaldan eyðisand" eða eitthvað í þann dúr þegar einhver fær þá stórgóðu hugmynd að reyna að hitta steinsteyptan bílskur með bjórflöskum. Þessi skúr stóð á hinum enda landareignarinnar og á milli var mikið og fagurt haf af nýslegnu grasi. Upphófst þá þegar mikil loftorás á skúr þennan þar til eigandi hans kom út og lýsti yfir frati sínu á þessa íþrótt okkar. Bjarna var ekki mikið skemmt heldur en hann braggaðist nú allur eftir að hafa talað um fyrir eigandanum og fengið hann af því að hringja á lögguna. Síðan fékk hann sér bara meiri bjór og lét sem ekkert væri. Þó held ég að ekkert partí hafa verið á hans heimili síðan.
takk